Yemek için yaşayan yani maişet derdine düşmüş,nafakası peşinde koşan insan için laiklik,cumhuriyet,özgürlük,mezhep hatta ahlak gibi soyut değerler ikinci plandadır.Bu değerler bu insanların yoksul oluşlarıyla doğrudan ilgili olsa da,bunlar bu ilişkiyi kuramıyorlar.Bu değerler,yaşamak için yiyen tuzu kuruların dünyasında yer tutan,onlar için anlamlı olan  değerlerdir.

AKP bu değerleri hiçe sayarak 15 milyonu bulan açlık sınırının altındaki çaresizleri küçük sadakalarla avuttu,kendine ram etti.Yoksulluğun kökten çözümünü hiç düşünmedi.Yoksulluğu artırdı,kullandı.Yoksulluk arttıkça AKP’nin oyları da arttı.

Bu düzeni eleştiren CHP’nin yapacağı şey,AKP’nin yaptığı yoksulluk sömürüsünü AKP mağdurlarına anlatmak değil,bu sorunu nasıl çözeceğini o insanlara anlatmak ve onları buna inandırmaktır.Sanayinin durduğu,tarımsal üretimin olmadığı,gelir dağılımının  bozuk olduğu,nüfusun ilk % 1’inin,ulusal gelirin % 54’ünü aldığı,gençlerde işsizliğin % 25’lere dayandığı,açlık sınırının altına itilenlerin her geçen gün arttığı,asgari ücretin simit-çaya yetmediği Türkiye’de muhalefetin güçlenmesi,geniş halk desteğine kavuşması zor değildir.CHP yeter ki bu sorunları görsün,anlasın,sonra da bunları nasıl çözeceğini halka anlatsın.

İşte burada devreye dil giriyor.Vurgu,tonlama,beden dili giriyor.Retorik giriyor.CHP bu dili bulmalı,kullanmalıdır.Bu konuda bir uyanmanın olduğu,bir farkındalığın geliştiği,bu seçim sürecinde  akılcı-etkileyici bir kampanyanın yürütüleceği görülüyor.

CHP hiç hata yapmamalı.Kitlelere güven vermeli.Sorunları kavradığını göstermeli.AKP eleştirisini bırakmalı,kendisi gündem belirlemelidir.Emekliye yılda iki ikramiye vaadi bunun en güzel örneği oldu.AKP kendi nakaratını bırakarak bu konuyu didiklemeye başladı.CHP seçim bildirgesinde bunun gibi diğer temel sorunlara da halktan yana,somut çözüm önerileri sunarsa,AKP’nin sadaka cinsinden ianelerle 13 yıldır avuttuğu yoksulları uyandırır,bu ahlak dışı,hak-hukuktan yoksun,adaletsiz vurgun düzenini kökünden sarsabilir.Bu hiç zor değil.