Bu sabah gözlerimi ilk dünyaya açışımda tekrar uyumamak için göz kapaklarımla mücadele ettim.
Tabiii ki sonunda zafer benimdi. Yarım saat sonra kendimi; üzerimde eşofmanlarım, ayağımda spor ayakkabılarım ve kulaklığımdan yükselen farid müziğimle
sonbahar yapralarının üzerinden geçerken buldum.
Parkta sabah yürüyüşü sabah verilen en akıllıca kararlardandır daima. Üstelik bu mevsimlerde ve bu havalarda.
Yerde sarı yapraklar, yüzüne değen soğuk rüzgar ve sonunda o parkın içerisinde üşümüş ellerinle tuttuğun bir fincan çay... ve yanında zeytin...
Ama ne zeytin?
Yeşil zeytin...
Maydanozlu cevizli, bir miktar kekikli, bir kaç damla limonlu, üzerinden zeytin yağı geçmiş, kırmızı pul biberler renklerine eşlik etmiş...
İşte budur.
Hayat detaylarda gizlenmiş, biz onu bulup çıkaralım diye bekleyen ince uzun bir zeytin tabağında gizlidir.
Hayat; üşümüş ellerle tutulan, beyaz bir fincanda, kıpkırmızı sıcacık bir çayın yudumlarıyla ısınabilecek kadar küçük damlalarda gizlidir.
Yerlerde uçuşan sarı yaprakları elinize aldığınızda, üzerinden geçen renklerin değişimleri, farklılıkları ve desenlerinde gizlidir.
Gizlidir ama kayıp değildir. Yeter ki elimize almayı, bakmayı ve bakarken görmeyi bilelim.
Garsona hesabı ödeyip dönerken parktaki bekçi amcalara gözüm çarpıyor.
Benim az önce hayretlerle ve derin düşüncelerle inceleyip bıraktığım yaprakları hışımla ve büyük bir hırsla topluyorlar.
Tek düşünceleri bir an önce parkı bunlardan arındırıp temizlemek. Park onlarla güzel, onlarla renkli aslında ama onlar farkında değiller. Haklılar da, onların işleri bu...
Neyse okurlarım. Hayatın gizlediği detayları bu defa parktan dönerken her zaman uğradığım Altınçim marketten aldığım gezetem ve
penceremin kenarında bir fincan Türk kahvesi ile devam ettireceğim. Siz de arayın diye, siz de detalara şöyle bir göz gezdirip içlerinde gizlenmiş güzellikleri fark edin diye yazmakta olduğum bu yazıyı noktalar laptopumu bir kenara bırakırım. Umarım gazetede ki detaylarım bu keyfimi bozmaz.
Mutlu günler dostlarım...