Ülkemizde; enflasyon, sürekli artan işsizlik yükselen maliyetlerin vatandaşa zam olarak dönmesi hele ki Covid-19’un yarattığı kriz eklendiği için bu yıl da geçim sıkıntısı kaynaklı intiharlarda patlama yaşanıyor… 

Yaşadığımız ekonomik sorun yetmiyormuş gibi hayatımızı karartan pandemi süreci ile artış gösteren intiharlar psikolojik sorunlardan çok, kişilerin sadece fakirlikten değil, mevcut ekonomik imkânlarını kaybettiklerinde, battıklarında, iflas ettiklerinde veya borç batağına girdiklerinde intihar ettiler. Kendilerini yetersiz, bitmiş, eksik, çaresiz, değersiz, umutsuz veya karamsar hissedip ekonomik yetersizliği ile kişisel veya ailevi ihtiyaçları karşılamamaktan, çoluk çocuğuna bakamadıklarından, çok üzgünüm ki intihar etmek zorunda kaldılar.  Kötü ekonomi yüzünden esnafın intihar ettiği, işsizlik yüzenden evine ekmek götüremeyen insanların, iş bulamayan gençlerin, batan işletme sahiplerinin intiharları her gün duyuyoruz. İntihar bir çözüm olmasa da çaresizlik, depresyon ve sıkıntılarla baş edemeyenler mücadeleyi bırakarak yaşamlarına son verdiler.

Bu buhranlı zamanlarda gördük ki kişilerin canlarını hiçe sayarak hayatlarını sonlandırmayı düşünecek aşamaya gelmeleri, problemlerin içinden çıkılamaz boyutlara geldiğinin göstergesidir. Ülkede kriz yok diyenlerin, bir kriz olduğunu ve üstelik halkımızı çok da derinde etkilediğini hatta can aldığını da görmeleri gerekiyor. Bence intiharın önlenmesi ve öncelik verilmesi gereken konulardan biri olmalı…

İntihar  tabii ki çözüm değil, geride kalanlarını, çocuğunu, eşini, ailesini, sevdiklerini düşününce ama çaresizliğin içinde boğulup mücadeleyi bırakan ve yaşamına son veren insanlar için daha önce bir çözüm bulup, kurtarabilseydik... Kederli ailelerine, dost ve yakınlarına  başsağlığı  ve sabırlar dilerim. Sizlerede bundan sonraki yaşamınızda minnetsiz, mutlu, huzurlu, sağlıklı hayat sürmenizi dilerim…