Özgür olmak!

Düşünceyle, yaşam tarzıyla, tercihlerinle, giyiminle…

Özgürlük nerede bitiyor peki? Ucu bucağı var mı? 

Final çizgisi var mı?

Özgürlük neyle sınırlı? Bakış açısıyla mı? 

Hepimiz güya özgürüz ama hangimiz, kaçımız uçabiliyoruz. Nereye kaçıp, sinleniyoruz?

Hele de benim ülkemde. Kadının rahmine karışmaya kadar cüret edilmiş bir ülke de. Kürtajla bebek aldırmak, günah, yasak, ayıp..

Başbakan bunu söylerken cami avlularını mı kolluyor, kadınları mı kolluyor, yoksa kendi seçimi olmadan dünyaya gelen bebekleri mi ben anlayamadım.

Haberleri izlerken üzülmekten yoruluyorum çoğu zaman. Şiddet içerikli haberler hep aynı şeyleri düşündürüyor bana. Psikopat bir aile de yetişen bir evlattan mühendis ya da doktor olmasını bekleyemezsin. En önemlisi adam gibi bir adam olmasını beklemek çok zor iken. O halde neden dünyaya getirirsin? 

Bu ülkenin, katillere, tecavüzcülere, teröristlere de mi ihtiyacı var?

Kürtaja saldırıda ki amaç nedir?

Günah olması kul ve Allah arasında saklı olan bu mahrem suça devlet ne hadle ceza verebilir ki? Haddine mi? 

Neler de düşünüyoruz, düşüncelerimiz bir kadının rahmine ve oraya düşen savunmasız bir bebeğe kadar gideceğine, dünyaya gelmiş talihsizlere dönse ya…

O yuva da mecburen büyüyüp, zorlu bir hayata fırlatılmış masum çocuklara baksak ya… Onları dünya da getirenlere getirdikleri için yasak koysak ya…

Ülke sorunu terör her geçen gün başını alıp giderken, her gün yeni bir terörist doğuran bir takım ailelere artık dur desek, kürtaja yasak değil destek versek ya…

Hatta desteğe de, kösteğe de gerek yok. Büyütüp büyütemeyeceğine, nasıl yetiştireceğine kendisi karar verebilecek olan, yetişkin dediğimiz kişilerin yatak odasına ne zaman girdi devlet?

Bu ne cüret?