Kamuran Akdemir

Kamuran Akdemir

SAHURDA NASRETTİN HOCA İZLEMEK

SAHURDA NASRETTİN HOCA İZLEMEK


Bir sahur vakti…
Güçlükle uyanıp, güzel bir sahur yapma vakti.
Ben nine değilim ama buna rağmen; “Nerede o eski sahurlar?” diye soruyorum eşime…
“Hatırlasana!” diyor. “Üşüyerek kalkardık yataklarımızdan, sırtımızda battaniye olurdu yemek yerken.”
“Evet!” Diye devam ediyorum bende… “Çay’a simit batırırdık, beş kişi üç yumurtaya abanırdık. Burnumuz ısınmazdı ama içimiz üşümezdi. Sonra ki zamanlar da ‘uyuyan-soba’ diye bir soba çıktı da biraz daha az üşürdük. O buz kesen suyun korkusundan dişlerimizi güçlükle fırçalardık. Tv de nasrettin hoca olurdu. Hüner Coşkuner, “Gidiyor!” şarkısını, Seda Sayan, “Unuttun gitti beni!” şarkısnı söylerdi. “Yaz gülü!” diye bir dizi vardı. Sahur özel programları ten kanaldaydı.”
Dalıyorum sonra…
Onun keyfi nerede şimdi? O curcunanun mutluluğu… Anne, abla, kardeş yapılan sahurun unutulmaz lezzeti… Ezan vakti, namaz vakti…
“Üzülme!” diyor eşim, “Dört-beş yıl sonra o curcunayı ve mutluluğu çocuklarımızla yeniden yakalarız.
“İnşallah!”
Çocukken hep büyümek istedim.
Büyüdüm… Yaşlanmaktan korkuyorum.
Yaşlanacağım… Ölmekten korkacağım.
Öleceğim… Hesap vermekten korkacağım.
Çember hiç değişmeyecek. Bu işin final çizgisine geldiğimizde Allah kolay hesap vermeyi nasip ve hepimizin oruçlarını kabul eylesin.
Hayırlı sahurlar.

Önceki ve Sonraki Yazılar
Kamuran Akdemir Arşivi