UMUT’LARI SÖNDÜRÜYORLAR
Ülkede en son ne zaman güzel bir olay oldu hatırlamıyorum.
Ya sizler?
Terör almış başını gidiyor.
Her gün yeni bir acı, yeni bir düş kırıklığı…
Ocaklara düşen ateşler, ağlamasın diyenlere rağmen ağıtlar yakmak zorunda bırakılan anneler.
Bindiğimiz toplu taşıma araçlarına güvenemiyoruz
Alışveriş merkezlerine giderken tedirginiz.
Kalabalık meydanlarda çekingeniz.
Niye mi? Ya bir saldırı olur da, bize denk gelirse?
Şehirlerde ya tehlike varsa?
Aslında bu korkuyu biz yaratmadık, bize yaşattılar ve yarattılar.
Konunun uzmanları vatandaşları uyarıyor, tepedeki yetkililer uyarıyor.
“Dikkatli olun” deniyor.
Gaziantep saldırısında yaşamını yitirenlerin suçu neydi sorarım?
Kimi bayramlaşmaya gidiyordu, kimi de evde sıkılmış o caddede gezinti yapıyordu.
Minik çocuklar vardı aralarında.
Hepsi masumdu.
Ama terör ne masum dinliyor, ne çoluk çocuk ne de bayram.
Bayramı bayram olarak yaşamadık.
Bir yanda pkk terörü, diğer yanda trafik terörü.
Kabus gibi bir aydı. Bu bayramda da yollar yine kana bulundu.
Dikkatsiz sürücüler, hız tutkunları ocaklara ateş düşürdü.
Kadına şiddet dersen hiç hız kesmedi. En son bayramda öfkeli eski eş tarafından 13 yerinden
bıçaklanan o talihsiz kadınla sarsıldık.
Aslında diyorumya ‘her kadın kendi büyüttüğünü adam edebilseydi, şimdi her gün bu şiddet
haberlerini veriyor olmazdık’.
Yanılıyor muyum?
Ve dış ilişkiler…
Onlar da hiç iç açıcı değil.
Suriye’den haberler gelmeye devam ediyor. Her gün onlarca can gidiyor.
Doğru, ama biz önce kendi söküğümüz dikelim, terörü çözelim sonra Esad’ın bileğini
bükelim.
Yurdum insanına gelecek olursak, bıraktığımız yer hala iyice şaşırdı kendini
Köpek yakan mı dersiniz diri diri, köpeği balkona zinirceleyip ölüme terk eden mi, birbirini
yol kavgası yüzünden öldüren mi?
Yani şiddete meyilli bir toplum olduk gittik.
Yazsam yalnızca son bir haftada olanları sayfa yetmez.
Finali Umut’la yapmak istiyorum.
6 yaşındaydı. Minicik güzeller güzeli bir çocuk..
Parkta ailesi ile oynarken rastgele açılan ateşin kurbanı oldu, yani magandaların kurbanı.
Bu sene okula gitmeyi hayalliyordu.
Bütün hayallerini yıktıları.
Ailesinden “UMUT”u aldılar..
O ve onun gibi kaç umut söndü aslında.
Peki daha kaç umut’u yitireceğiz?
Bu magandalara silah satışı bu kadar kolay yapılmaya devam mı edecek?
Her önüne gelene ruhsat verilmeye devam mı edilecek?
Beline silahı takan kendini yiğit sanıp sokaklara inmeye devam mı edecek?
Bu sitemlerimin sonu gelmeyecek. Yazdıkça kahroluyorum.
O nedenle noktalıyorum.
Daha UMUTLU , GÜNEŞLİ güzel günlerin bizim olmasını diliyorum.
Kalabiliyorsanız, hoşçakalın…
Ya sizler?
Terör almış başını gidiyor.
Her gün yeni bir acı, yeni bir düş kırıklığı…
Ocaklara düşen ateşler, ağlamasın diyenlere rağmen ağıtlar yakmak zorunda bırakılan anneler.
Bindiğimiz toplu taşıma araçlarına güvenemiyoruz
Alışveriş merkezlerine giderken tedirginiz.
Kalabalık meydanlarda çekingeniz.
Niye mi? Ya bir saldırı olur da, bize denk gelirse?
Şehirlerde ya tehlike varsa?
Aslında bu korkuyu biz yaratmadık, bize yaşattılar ve yarattılar.
Konunun uzmanları vatandaşları uyarıyor, tepedeki yetkililer uyarıyor.
“Dikkatli olun” deniyor.
Gaziantep saldırısında yaşamını yitirenlerin suçu neydi sorarım?
Kimi bayramlaşmaya gidiyordu, kimi de evde sıkılmış o caddede gezinti yapıyordu.
Minik çocuklar vardı aralarında.
Hepsi masumdu.
Ama terör ne masum dinliyor, ne çoluk çocuk ne de bayram.
Bayramı bayram olarak yaşamadık.
Bir yanda pkk terörü, diğer yanda trafik terörü.
Kabus gibi bir aydı. Bu bayramda da yollar yine kana bulundu.
Dikkatsiz sürücüler, hız tutkunları ocaklara ateş düşürdü.
Kadına şiddet dersen hiç hız kesmedi. En son bayramda öfkeli eski eş tarafından 13 yerinden
bıçaklanan o talihsiz kadınla sarsıldık.
Aslında diyorumya ‘her kadın kendi büyüttüğünü adam edebilseydi, şimdi her gün bu şiddet
haberlerini veriyor olmazdık’.
Yanılıyor muyum?
Ve dış ilişkiler…
Onlar da hiç iç açıcı değil.
Suriye’den haberler gelmeye devam ediyor. Her gün onlarca can gidiyor.
Doğru, ama biz önce kendi söküğümüz dikelim, terörü çözelim sonra Esad’ın bileğini
bükelim.
Yurdum insanına gelecek olursak, bıraktığımız yer hala iyice şaşırdı kendini
Köpek yakan mı dersiniz diri diri, köpeği balkona zinirceleyip ölüme terk eden mi, birbirini
yol kavgası yüzünden öldüren mi?
Yani şiddete meyilli bir toplum olduk gittik.
Yazsam yalnızca son bir haftada olanları sayfa yetmez.
Finali Umut’la yapmak istiyorum.
6 yaşındaydı. Minicik güzeller güzeli bir çocuk..
Parkta ailesi ile oynarken rastgele açılan ateşin kurbanı oldu, yani magandaların kurbanı.
Bu sene okula gitmeyi hayalliyordu.
Bütün hayallerini yıktıları.
Ailesinden “UMUT”u aldılar..
O ve onun gibi kaç umut söndü aslında.
Peki daha kaç umut’u yitireceğiz?
Bu magandalara silah satışı bu kadar kolay yapılmaya devam mı edecek?
Her önüne gelene ruhsat verilmeye devam mı edilecek?
Beline silahı takan kendini yiğit sanıp sokaklara inmeye devam mı edecek?
Bu sitemlerimin sonu gelmeyecek. Yazdıkça kahroluyorum.
O nedenle noktalıyorum.
Daha UMUTLU , GÜNEŞLİ güzel günlerin bizim olmasını diliyorum.
Kalabiliyorsanız, hoşçakalın…
