Şükürler olsun,bu bayramı da gördük.Acaba insanımızın kaçı bu bayramı bayram tadında yaşadı? Kaç aile çocuk çoluğuyla bu bayramda bir araya gelebildi? Kaç anne-baba bu bayramda evlatlarına istediklerini alabildi?

Ya hastanelerde şifa arayanlar,kimsesizler yurdunda yol gözleyenler…Sevdikleri uzaklarda,oğlu askerde olanlar…Dertliler,yaşlılar,çaresizler,yoksullar,kimsesizler,düşkünler…Bunların duaları alındı,elleri öpüldü,gözyaşları silindi mi acaba?

Yaşlılarına bakmayan,dertlilerinin gözyaşlarını silemeyen,kimsesizlerine kimse olamayan toplum uygar olabilir mi? O toplum,çocuklarına sevgiyi,vefayı öğretebilir mi?

Sosyal devlet, siyasal çıkar için yandaşlarına sadaka kabilinden yiyecek içecek dağıtan devlet değil,ayrım yapmaksızın tüm halkını kucaklayan,muhtaç olan her yurttaşının yardımına koşan,onları yaşam güvencesine kavuşturan devlettir.

Ama ne yazık ki ülkemizde durum böyle değil.İkimi insanlarımız ya görmezlikten geliniyor ya da farklı muamele görüyor.Kimine “ayyaş,çapulcular” deniyor,kimine “bizdensin.”Bir bölümünün üstüne gazla,copla gidiliyor,yakalananların gözleri çıkartılıyor;bir bölümüne gece baskınları yapılarak ellerindeki kitaplar alınıyor;bir kısmınınsa ellerindeki satırlar görülmüyor.Bazı gençler 20’li yaşlarda ticaret erbabı yapılarak milyarların sahibi yapılıyor;bazıları parasız öğrenim istedi diye hapislere atılıyor.Bazıları “M.Kemal’in askerleriyiz” diyor,bazıları da ÖSO’nun,El Nusra’nın…Bunlara paranın yolları,M.Kemal’in askerlerine kurşunlar,hapisler…

Bu bayram arifesinde bazı annelere,babalara,evlatlara,eşlere hatta tolumun bir yarısına  öyle derin acı yaşatıldı ki,bu acının ateşi,adalet adına Silivri’de yakıldı.Adalet adına orada,o tel örgüler içinde  birçok insanın geleceği ellerinden alındı.Yalnız onların değil,yakınlarının,sevenlerinin hayalleri,umutları da yok edildi.Yani yalnız ceza alanlar cezalandırılmadı orada.Cumhuriyeti kuran,gericiliği tepeleyip devrimleri yapan bir toplum bütünüyle mahkum edilmek istendi Silivri’de.

Bu hercümerci,bu travmayı en özlü,en çarpıcı anlatan söz,bir yargı adamımızın söylediği,”adalet olsaydım,bu haksızlık karşısında intihar ederdim”sözü oldu.Bu söz dışında,oradaki trajediyi anlatan başka sözler de söylendi ama en öğreticisi,en akılda kalanı bu oldu.Bunu tarih yazacak.

Siyasal tarih Silivri faciasını yazarken,bu sözü mutlaka alıntılayacaktır.Bu mutlu sonu,adaletin öldürülüşüne tanıklık eden bugünün insanları da görecektir.Nasıl ki Rosenbekler Davası,Dreyfus Davası insanlığın belleğinden silinmediyse,Silivri davası da unutulmayacaktır.Orada yurtseverlerin haksızlığa uğradıkları er geç anlaşılacak,onları mahkum edenler kamu vicdanında ebedi mahkum olacaklardır.

Bilinçli yurttaşın,yurtsever vatandaşın görevi,hayatı bayram yerine zehir edenleri cezalandırmaktır.