Yazmak ak kâğıt üstünde duyguların raks ettiği bir eylemdir. Güzel olanı yaşananı sevgiyle coşkuyla paylaşılanı anlatmak kelimeler dizisinde insanlara hep umut veren sözcükler kullanmak bir yazar için amaçtır.

Ancak yaşamın değişmez gerçeği olan ve tüm canlıların kaçınılmaz kaderi ölümü yazmak yüreğin burkulduğu dilin sürçtüğü bakışların uzaklara odaklandığı gözlerin yağmur bulutlarına dönüştüğü hâsılı sözün bittiği yerdir.

Acılarla yoğrulmuş anılar, geçmiş gelecek hayalleri, yaşanmışlıklar, özlem duyulan anlatımlar, çocukluk ve gençlik öyküleri, varolma savaşında ki başarılar, başarısızlıklar, hüsranla biten beklentiler, doyasıya yaşanamayan kardeşlik dostluk ve yarenlikler, oğul tadında sürdürülemeyen bağlar, insansal duyguların sürüklediği yanlışlıkların getirdiği hayal kırıklıkları, küskünlükler.

Paylaşılamayan en güzel anlar hepsi bir sinema şeridinin beyaz perdeye yansıyan flu görüntüsü gibi sevgili ağabeyimle ilgili benim belleğimde.

Her ölüm zamansızdır. Erken gelir gibidir. Bu da öyle oldu.

Geliyorum demeden, o küçük kentten kopup ışıltılı şehirlerde mekan kurmadan,ömrün kalan bakiyesinde renkli gecelerin hüzünlü şarkıların ışıklı meydanların farkına varmadan,loş bulvar meyhanelerinden yansıyan yanık türküleri dinlemeden, birlikte Türk sanat müziğinin en ince nağmelerini icra etmeden,hele Osman Nihat Akın’ın “Körfezdeki suya bir bak göreceksin”şarkısını söylemeden neden gittin ağabey…

VEFAT HABERİ:

http://www.haberdar.com.tr/yasam/oztekinin-agabey-acisi-h22469.html