AKP Soma’da ölenlerin yakınlarına parasal yardım yapma,yetim kalan çocukların geleceğini güvenceye bağlama konularında isteksiz.Bu insani konuya tüccar kafasıyla yaklaşıyor.Ya da borsacı gibi.Cenaze yardımı olarak 415 lira,ölüm aylığı olarak da ölen madencinin brüt aylığının üçte ikisi bir parayla işi kapatmak istiyor.AKP’nin olaya duyarsızlığı,ölüleri ”tane” olarak sayışından da belliydi.

AKP’nin geçmiş uygulamalarına bakılırsa bu söylediklerini bile yapacağı şüpheli.Çünkü AKP 12 yıldır kamuya ait ticari işletmeleri 200 yıl önceki vahşi kapitalizmin yasalarıyla yönetiyor.Sendikaları çökertiyor,işçileri sendikasızlaştırarak ameleleştiriyor.İşletmelerini yandaş taşeronlara peşkeş çekerek buraları ölüm tarlalarına dönüştürüyor.Ocakları ihalesiz ele geçiren imtiyazlı patron daha çok üretmek,daha çok kazanmak için işçi sağlığını hiçe sayıyor,güvenlik önlemlerini almıyor.Ocağa gaz ölçüm sensörleri yerleştirmiyor,yaşam odaları ve ocaktan çıkış yolları hatta tuvalet bile yapmıyor.İşçiye çalışan gaz maskesi vermediği gibi yemek ve su bile vermiyor.

Bütün bunları,bu eksiklikleri maden ocağını patrona ihalesiz ve ucuza veren,İLO’nun ilgili maddelerini imzalamayan,kamu adına ocağı denetlemeyen   hükümet biliyor.Bildiği halde gelen ölüme”kader” diyerek sorumluluğunu gizlemeye çalışıyor.”Bu tür facialar,madenciliğin fıtratında var”deyip 200 yıl öncesinin İngiltere’sinden ölüm örnekleri veriyor.Bugünün Avrupa’sını görmüyor.

Ölenler geri gelmeyecek.Ölenlerin yakınlarının acısı hiç dinmeyecek.Hiç olmazsa ölenlerin eşlerinin ve çocuklarının maddi sorunları çözülmelidir.Bu sorunları çözmek için hükümet,yardım kampanyası düzenleyerek işin içinden sıyrılmaya çalışıyor.Yükü yurttaşların hamiyetine yıkarak kaçmaya çalışıyor.Bu doğru değil.İnsani değil.Ahlaki de değil.Devlet,devletliğini yaparak sorunu bizzat çözmeyecekse eğer şu Yapılmalıdır:

Soma madenlerini işletme imtiyazını alan patronun,bu işe başladıktan sonra  çok zengin olduğu anlaşılıyor.Yalnız Maslak’taki 48 katlı Spine Tower’in  ederinin 250 milyon dolar olduğu söyleniyor.Harcında maden işçilerinin  kanı bulunan  bu gökdelene işçiler adına el konulup satılmalı,elde edilen para,çocuklarıyla ortada kalan  301 madenci ailesine bölüştürülmelidir.Bu yapılmayacaksa eğer,hükümetin ihmali sonucu ölen madenci ailelerinin ve 432 madenci çocuğunun tümünün geleceği devlet tarafından güvence altına alınmalıdır.Ailelerin hayat boyu geçimi,çocukların eğitim ve sağlık sorunları kesin çözüme bağlanmalıdır.

Son yüz yılın insanlık tarihine bakıldığında,bu gibi durumlarda uygar devletlerin yardım kampanyaları açarak sorunun çözümünü yurttaşların himmetine   bırakmadıkları,devletin tüm sorumluluğu üstlendiği görülür.Bizde,301 ölümle biten bu faciadan sonra hükümetin yardım kampanyası düzenleyerek yaraları sarmayı düşünmesi,medeni ülkelerle aramızdaki insana bakış farkıdır.