Toz oldunuz..
Göz gözü,gönül gönülü  görmez oldu...
 
 Ne zaman içimde muhalif rüzgarlar esmeye başlasa,elime kalem almamaya ve etrafımda canlı bulundurmamaya dikkat ederim...Kendi içimdeki sürgün yolculuğum da kanı bozuk hiçbir mülteciye sığınma hakkı vermemeye çalışırken,kendi payıma düşen yalnızlığı sevme çabasına giriştim şu bir yıl boyunca...
 
 Çıkarlar üzerine kurulan sahte bir köprüden geçmişim bunca zamandır...Benim bildiğim insan ölünce ,başının ucundaki mezar taşını bile haketmeli,olmayan da toprağına pisleyen kuşların boklarını sahiplenmeli (karakterimdendir) diye...Verilen hak,helal aşamasına geldiğinde hesaplaşacağım çoğu kişiyle...Öylesine yıpranmışım ki,boşuna yüzmüşüm onlarla bu hayal havuzunda..O havuz suyundaki klor gibiymiş hepsi,cildimi yıprattılar,yüreğime leke bıraktılar..Şimdi bomboş o havuz..Yani boğulma olasılığımı ortadan kaldırmış oldum..Şimdi serinlemek için başka sular lazım bana,uçsuz bucaksız denizler...Havuzdaki köpek balıklarına  insan taklidi yapmayı öğretmek size kalsın,beni yoldaşım yunuslar şimdi...Çoğu balık büyüktür ama  hafızası küçüktür işte..
 
  Neden o sahte kalabalıkların için de değilim,neden göz boyayan eğlencelerde yokum..Çünküüüü;onlara "Ceket değil, kafa tutuyorum"Ahmet'in dediği gibi...Kim kime para verdiyse ardından söyledi,kim kime iyilik yaptıysa kapı kapı anlattı,kim kimi beğenir gibi yaptıysa "kim alır lan bunu"söylevleri fırlattı...Küfürler,sövgüler vs...Şimdi hepsi dost-düşman düğününde halayda...Ne olduğu belirsiz bir  ritmin,omuz omuza olasılıklarında,terleri birbirine karışmış,inatla hepsi zoraki yapışmış...Masadaki benim şimdi "oynayın şıkıdım şıkıdım"...Dökülen kurtlarınız yerlerde,ben den arta kalanları yemekte.
 
 Yazılanlar,çizilenler,