CHP önce kendine dürüst olup Gezi parkı denilen bu süreçte etkisizliğini araştırıp sonra nedenlerini üyelerine ve halk açıklamalıdır. CHP ancak böyle bir açıklamanın peşinden yapacağı samimi bir dönüşüm ile solda geçmişteki SHP gibi çatı partisi olmayı hak eder.

CHP Genel merkezden tutunda ilçelere kadar tümü şapkasını önüne koyup başını da iki ellerinin arasına alıp düşünmelidir. Taraf olmadan objektif olarak “benim adamım senin adamın” demeden, “hem beşeri, hemde siyasi yanlışlarını” ortaya koyarak samimi bir özeleştiri yapmak zorundadır. Sonucu da korkmadan halka açıklamalıdır.

Türkiye'nin ve dünya kamuoyunun gözü önündeki 2013 yılının Mayıs ayında Taksim Gezi Parkı halk hareketi kendiliğinden, herhangi bir partiyi örgütü bu işe karıştırmadan sivil itaatsizliği başlatıyor. Halk meydanlara çıkıyor.

Bu başkaldırı birkaç gün içinde ülkenin hemen hemen her yanına yayılıyor. Bu harekete 20 yaşındaki gençler öncülük ediyor. Halk gençlerinin yanında yerini alıyor.

Geçliğin bu başkaldırısı dünyanın ilgisini çekiyor. Yetkililer (vali) Annelere “yavrularınızı sokaklardan” alın diyor. Anneler, tam tersini yapıp tencereleriyle tavalarıyla çocuklarının yanına meydanlara çıkıyorlar. Gençlerde evlerine analarının yanlarına gitmiyor. Başkaldırı biber gazına, portakal gazına, copa, tazyikli kimyasal suya rağmen günlerce, haftalarca devam ediyor.

Hükümet panikliyor. Bakanlar; verilen mesajı aldık eylemlere son verin diyor.

Ancak ve ne hazindir ki ülkenin ana muhalefet partisinin lideri eylemin içinde yer almıyor, alamıyor. Çünkü gezi parkı eylemcileri CHP’yi kurumsal olarak kabul etmiyor. CHP Genel Başkanı eylemi desteklediğini belirten mesajlar vermesine rağmen Gezi parkına çıkıp bir günde olsa açık pratik destek sunamıyordu. Hâlbuki aynı CHP, 100 Milletvekili ile o parka sahip çıkabilseydi, bugün Türkiye’deki siyasi tablo çokta farklı olacaktı.

CHP bu süreçte korkak silik bir yol izlemiştir. CHP solculuğun neresinde olduğunu şaşırmıştır. CHP kapısının önüne kadar gelen halkın partisi olma olasılığını elinin tersiyle itmiştir. Buna rağmen birkaç milletvekili olaya müdahil olmuş en azından onların aracılığıyla azda olsa itibarını kurtarıyordu.

Gençlik ülkeye sahip çıkıyor. Halk gençlerine bu kez güveniyor, yanında yer alıyordu. Ne yazık ki gençlik CHP’yi yanlarında istemiyor.

CHP’li gençler bana haber ulaştırıyor, “Hasan abi il başkanı yanımıza ilk gün uğradı ancak bir daha yüzünü görmedik, buradaki diğer gençler bizi pek kabul etmiyor. Kabul görmek için çadırımızın adını Abdullah Cömert çadırı yaptık” diyor. Beylikdüzünden CHP’li bir grup genç Abdullah Cömert çadırına bile uğramıyor, kendilerine başka yerde çadır kuruyorlar. Kısacası CHP halkta karşılığı olan birkaç milletvekili haricinde gezi parkında varlık göstermiyordu.

Hükümet cadı avı başlatmış vaziyete. CHP bu cadı avını boş çıkartabilir. Gezi eyleminde yer alan birçok kuruma yapılan baskınlar ve göz altılara karşı çıkan bunu halka şikâyet ederek TBMM de, Türkiye’nin üye olduğu uluslar arası platformlarda bu cadı avını boş çıkartırsa en azından güven kazanarak halka umut olmayı denemelidir…