ONUNCU KÖY-BEKİR COŞKUN

ONUNCU KÖY

BEKİR COŞKUN

Kuşlar Cama Vurduğunda...

Kuşlar tam da o camın önündeki saçağa sıralanıyorlar her sabah ve her akşam…

Soğuk günlerde tüyleri kabarıyor, böyle bir yetenekleri var, hani palto giymek gibi…

Ve yuvarlak birer yumuşak topa dönüşüyorlar, sevimli başları ve nokta nokta kara gözleri gözüküyor sadece.

Hava soğuk…

*

Evdekiler yemek masasından görebiliyorlar kuşları.

Karlı çatılar, duman çıkan bacalar ve saçaktaki kuşların ne kadar güzel bir manzara oluşturduğunu düşünüyorlar evdekiler.

Ama kuşlar açtı…

Baba “kuşlar aç” dedi…

Sofrada kalan ekmekleri küçük küçük doğramaya başladı o gün…

*

Vicdan böyle bir şeydir…

Aslında bir iç sorgulama sonunda, aklın duygulara verdiği beraat kararıdır… Beraat kararı verilmediğinde ise, acısını herkesin çektiği mahkûmiyet…

Kısacası bir iç adalettir vicdan…

*

Herkes babaya baktı…

Baba camı açıp ekmekleri kuşlardan yana çatıya attı, kuşlar korkup uçtular… Cam kapandıktan sonra dönüp ekmeklerini yediler…

Bu böyle sürdü, her seferinde cam açıldığında ürken kuşlar, zamanla alıştılar, camın açılmasını beklediler…

*

Av. Ayça Sümeyra Aykut, babası Kemal Bey ve çatının kuşlarını anlatıyordu notunda:

“…Her seferinde ‘bu da onların hakkı’ diyen babam, o gün kuşların ekmeğini vermeyi unutmuştu… Kuşlar anlaşılan beklediler… Belki de o ürktükleri cama giderek yaklaştılar… Camdan tıkırtılar gelmeye başladı… Perdeyi açtık, gagaları ile camı tıkırdatan kuşlardı… O gün ekmeklerini camı vurarak, bileklerinin hakkı ile aldılar… Artık soframızda onların asla unutulmayacak payı var… Doğa manzaralarının romantik öğeleri, kahve fallarının güzel haber simgeleri kuşlar, bu mevsimde genelde açlar…”

*

Belki de…

Camı tıkırdatan içimizdeki kuşlardır vicdan…

Cam açıldığında beraat ederiz…

Açılmazsa cam, içimizde ölür kuşlar…