KAVUŞAMAMA TRAJEDİSİ
Son günlerde çok fazla film izliyor, kitap okuyor beslenmeye çalışıyorum. Beslendikçe büyük tespitlere kavuşuyor, cevap bulamadığım sorulara yanıt buluyorum.
Kitap okumak ya da film izlemek ne işe yarar? Kitap okumanın kime ne faydası var diye çok sorulur bizim toplumumuzda.
İşte bu soruların cevabı!
Okumak hayata kör gözlerle bakan gözlerimizi açar, farklı bir dünya kendi dünyamızı, ideallerimizi ve yaşayış biçimimizi sorgulamamıza yol açar. Sorgulamak iyidir kimi zaman.
Tek düze ve sıkıcı bir yolda ilerleyen yaşamımızı değiştirebilmemiz için bir davetiyedir belki.
Belki bir parça da cesaret verir. Belki bir parça bizi değiştirir. Belki…
İzlediğim yabancı filmlerin ve kitapların büyük bir bölümü mutlu sonlarla bitiyor çünkü onların olmazları imkânsızları, günahları ve başkaları ne düşünürleri yok.
Oysa izlediğim Türk filmlerinin sonunda hep bir kavuşamama trajedisi var. Ya adam ölüyor, ya kadın ölüyor, ya öldürülüyor ve bir şekilde kavuşamıyorlar. Çünkü biz kavuşamamak odaklı bir toplumuz.
Bizim olmazlarımız, ayıplarımız, imkânsızlıklarımız, günahlarımız ve el âlem ne düşünürlerimiz var. Bizim korkularımız var. Biz aşktan korkan insanlar olmuşuz. Biz, mutlu yaşamdan uzak mutsuzluklar içine gömülü insanlar olmuşuz.
Biz yaşadığımız şehri kolay kolay terk edemeyiz. Büyük sebepler gerek bunu yapabilmemiz için. Biz hayallerimizin peşinden koşamayız ancak hayallerimiz bize doğru koşmalı. Biz aşkımız için ölürüz ama aşkımız için yaşayamayız.
Bizim sorumluklarımız var.
Toplu bir şekilde kafa yapımızı değiştiremeyeceğimize göre hepimiz bu zincirin halkaları olmaya devam edeceğiz. Sanırım bizden doğanlarda öyle olacak. Halka bir yerde kırılmaya çalışsa ya da kırılsa hemen onarıp tekrar yerine yerleştirecek ve o zincirin kopmasına asla izin vermeyeceğiz. Konuşacağız, yazılar yazacağız ama asla değişmeyeceğiz. Filmlerimiz, kitaplarımız bu yüzden hep bizi anlatacak. Tarih bizi böyle yazacak.
ÇÜNKÜ Bizim mutsuz sonlarımız var bizi mutlu eden.
