Ne minareler arasına mahya, ne vaaz veren imam Yahya!

Ne gece davul çalındı, ne iftarlık telaşı oldu.

Ne yemek tarifleri vardı TV’lerde, ne dini sohbetler.

Lüks otellerde beş yıldızlı yüzlerce çeşitli iftarlarda yoktu.

Sokak aralarında strafor tabldotlara müteahhitlere ısmarlattırılıp belediyelere sevap yazılan iftarlarda yoktu.

Ne ona buna şuna öğüt, ne oruç tutmadın diye dayak yiyen hiç olmadı.

Ne gizli gizli karnını doyurdu diye yurtlarda dövülen, nede öldürülen öğrenci oldu!

Türkiye’nin her yerinde İstanbul'un 39 ilçesinde teravih namazıda kılınmadı.

Ne Müftüler nede din âlimleri TV’lerde din öğütleri de vermediler.

Oruç babaya da kimse gidip şeker sirke izdihamı yaşamadı.

İftara yetişmek için kimse trafik canavarı olup kendine veya bir başkasına zararda vermedi. Ertesi gün gazetelerde kaza kurbanlarından da bahsedilmedi…

Sahurda davul çalınsın mı çalınmasın mı diye sorunda yoktu.

Başlıyor diye birkaç gün evvel gelen zamlarda olmadı!

Zekât fitre adına erzak kolileri dağıtılmadı.

Hiç kimseyi aşağılayan yardım adı altında verenin reklamını yapan hiçbir şey yazmadı gazeteler.

İnsanların maneviyatını kullanarak siyaset yapana da pek rastlanmadı.

Bu işten faydalanmak isteyen birkaç siyasetçi haricinde menfaat peşinde koşanda olmadı…

Evet, sessiz sedasız bir oruç zamanı geçti.
Kerbelanın yası, Muharrem orucu!

Peki, bu orucu tutanlar dışında kim fark etti?

Günün sözü; Kalp kör olduktan sonra, gözlerin görmesinde hiçbir fayda yoktur. Hz. Ali.