23 Aralık 1930’da irtica Menemen’de,Yedek Subay Öğretmen Kubilay’ınşahsında genç Cumhuriyet’e saldırdı.O gün gericilik bastırıldı fakat başı ezilmediği için bu tehdit bugün de sürüyor.Kubilay’a destanlar yazıldı 82 yıldır. Bu destanlardan biri de,Özbek İncebayraktar’ınkidir.

KUBİLAY DESTANI

Geceydi.Çekilmişti ortalıktan el ayak,
Gökte ay yalnızdı,yıldızlar uzak.
Kara gölgeler dolaşıyordu sokaklarında Menemen’in,
Ellerinde bir yeşil bayrak,
Başlarında Derviş Mehmet denilen o kanlı alçak!
Bir yedek subay öğretmendi Kubilay,yirmi dördündeydi ancak.

Bekçisiydi Cumhuriyetin.
Duyunca ulumaları Kubilay,koşup geldi,
Bekliyordu onu hain bir tuzak,
Hem kalleştiler,hem korkak.
Saldırdılar bıçaklarla üstüne,
Ne iman vardı yüreklerinde ne de merhamet.

Kanlı salya akıyordu ağzından,çıldırmıştı Derviş Mehmet,
Kesti kör bir bağ bıçağıyla boynunu,
Doldurup kanını avucuna, içti vahşi bir hazla kana kana.
Taktılar kanlı başını Kubilay’ın bir sırığın ucuna,
Dolaştılar sokak sokak.
Ezan sesleri yükseliyordu minarelerden,söküyorduşafak,

Düştüler toprağa bir bayrak gibi, teslim olmadılar kolay kolay.
Ve şöyle yazıldı anıtlarına:”İnandılar,dövüştüler,öldüler.”
Bekçi Hasan,Bekçi Şevki,Kubilay.