Peşinden koştum, engel olmaya çalıştım ama yetişemedim. Hemen kapadı kapılarını…
Bu gece içime bir tutam sevgi ve bir tutam aşk kaçtı.
Yıllarca neler gördü bu beden, herkes gibi… Anlatsam, anlatacak yüreğim yok ki… Yaşananların yaşla ilgisi olmadığını ben yaşayarak öğrendim. Şimdi oturup kendime anlattığım ve sadece kendimle sohbet ettiğim anılardı bunlar.
            Bir fincan kahve yaptım kendime, geçtim ruhumun karşısına, “Eee anlat hadi,” dedim. Ben anlattım, ben dinledim… Canım istedi kızdım kendime, canım istedi bağırdım, kimi zaman yatıştırdım yüreğimi. Şimdi bunları anlatsam birilerine direk, “Deli mi bu kadın?” derler, küt diye…
            Bilmem, ben adını koyamadım henüz, deli olabilir miyim? Ama hangimiz iç sesimizle konuşmuyoruz ki? Hangimiz onunla kimi zaman kavgaya tutuşup cenk etmiyoruz? veya en çok o sesle sakinleşip huzur bulmuyoruz.
            Bende sorun nedir?
            Ben çözdüm… Ben; sadece kendi sesini dinleyen, çevresine kulak tıkayan, kendi yaptığı hatalara sadece kendisinin kızmasına izin veren, kendi düşerse kendi ağlayan, böyle bir tipim işte… En iyi dostum yine benim, bu yüzden kimi zaman kendimle sohbet etmeyi yeğlerim, herkesten çok kendimle konuşmaya ihtiyaç duyarım.
            Hayır, hayır deli değilim, öyle olsaydı hepimizin adı deli olurdu zaten, hepimizin yaptığı şeydir bu farkında olmadan…
            Kimileri psikologlarını anlatırlar, o şekilde rahatlarlar. Psikologları onları dinlerken, onlar kendi kendilerine konuşurlar. Ama hayır, deli değiller...
            Deli insan, kendi kendiyle konuşup problemlerini çözebilseydi, içindeki iç sesle nasıl başa çıkabileceğini bilebilseydi, ve en iyi dostunun iç sesi olduğunu bilseydi… Komik değil mi? o zaman deli olmazdı ki…
            Neyse ben ne diyordum? İçime aşk kaçtı, geldi sardı tüm benliğimi yüzsüzce… Kucak açmadım ama o, yüreğime giden boş bir yoldan içeri sızmayı başardı. Koştum ama yetişemedim. Bir virüs gibi girdi içime bir kere... Sök at sökebiliyorsan şimdi…
           
            Kendi sesimden bana zarar gelmezdi, eğer içime aşk kaçmasaydı… Şimdi deli olabilirim içimden gelen, o baskın, o lanet, yapışkan şey yüzünden… Evet, her şey aşkın yüzünden…
            Herkes aşkı bitti sanar oysa aşk insanın içine kaçar. Hiç doğmayacak bir cenin gibi; içinde büyür yıllarca, usulca…

            NOT: "Deli Kızın Yüreğine Aşk Kaçtı" adlı kitabımdan alıntıdır.